Özdemir İnce'nin yazısında, Kurtuluş Savaşı döneminde yaşanan Kürt isyanları ve bu isyanların tarihsel bağlamı ele alınıyor.
Özdemir İnce'nin bu yazısında, Kurtuluş Savaşı sırasında meydana gelen Kürt isyanları incelenmektedir. Yazar, bu isyanların tarihsel arka planını ve Kurtuluş Savaşı'ndaki etkilerini değerlendiriyor.
Yazıda, Şeyh Sait isyanı başta olmak üzere, Koçgiri, Nasturi ve Beytüşşebap isyanlarına değinilmektedir. Bu isyanların, o dönemde Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) hükümetini zor durumda bıraktığı ve Kurtuluş Savaşı'nın seyrini etkilediği belirtilmektedir.
Koçgiri İsyanı (1921): Sivas, Erzincan ve Tunceli yöresinde etkili olan bu isyan, Kürt aşiretlerinin talepleri doğrultusunda ortaya çıkmıştır. İsyan, TBMM hükümeti tarafından askeri operasyonlarla bastırılmıştır.
Nasturi İsyanı (1924): Hakkari bölgesinde yaşayan Nasturilerin başlattığı bu isyan, bölgedeki otorite boşluğundan ve etnik gerilimlerden kaynaklanmıştır. İsyan, Türk ordusu tarafından bastırılmıştır.
Şeyh Sait İsyanı (1925): Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde geniş bir alana yayılan bu isyan, dini ve siyasi nedenlerle ortaya çıkmıştır. Şeyh Sait'in liderliğindeki isyan, TBMM hükümeti için büyük bir tehdit oluşturmuş ve sıkıyönetim ilan edilerek bastırılmıştır.
Beytüşşebap İsyanı (1924): Hakkari ve çevresinde meydana gelen bu isyan, aşiretler arası rekabet ve merkezi otoriteye karşı tepkiden kaynaklanmıştır. İsyan, askeri müdahaleyle kontrol altına alınmıştır.
Yazar, bu isyanların, Kurtuluş Savaşı döneminde TBMM hükümetinin karşılaştığı zorlukları gösterdiğini ve Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş sürecinde önemli bir rol oynadığını vurgulamaktadır. Ayrıca, bu isyanların Kürt meselesinin tarihsel kökenlerine ışık tuttuğu ve günümüzdeki tartışmalara zemin hazırladığı ifade edilmektedir.
Sonuç olarak, yazı, Kurtuluş Savaşı sırasındaki Kürt isyanlarını tarihsel bir perspektifle ele alarak, bu isyanların nedenlerini, sonuçlarını ve Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki önemini değerlendirmektedir.